ondernemerscoach-familiebedrijven-hollands-kroon-noord-holland

Ondernemerscoach, hoe zo?

Eind van het afgelopen jaar heb ik besloten om met veel zaken te stoppen. Zoals ik dat noemde; ‘mijn canvas weer wit maken’. Om weer opnieuw te kunnen beschilderen. Te kiezen voor het geen echt bij mij past en wat ik met plezier doe. In mijn geval betekende dat er een hoop vanaf moest.

Wat stond er dan allemaal op mijn canvas? Ik kom uit een ondernemersgezin. Nadat mijn ouders 8,5 jaar geleden waren omgekomen met de ramp met de MH 17 kreeg ik, naast alle ‘shit’ van de ramp, ook de bedrijven, die mijn vader nog had, op mijn bordje. Omdat hij zijn hele leven ondernemer is geweest en nog steeds geen afscheid kon nemen van zijn ondernemerschap met zijn 71 jaar had hij een heel scala aan bedrijven verzameld. Zowel in Nederland als in het buitenland. Dit betekende voor mij jarenlang hard werken en stoer ondernemen. Op het moment dat ik de ondernemingen van mijn vader in mijn schoot geworpen kreeg waren er veel personen (veel familieleden) nauw verbonden aan deze ondernemingen. Ik voelde een grote plicht om deze ondernemingen voort te zetten zodat anderen hun onderneming konden voortzetten. Dit was, op z’n zachts gezegd, niet altijd leuk, maar als ondernemersdochter had ik geleerd dat dat niet telt. Ik was in een klap ondernemer.

Ennnn…… ondernemers kunnen toch alles het beste zelf!

Zo ook ik als ondernemer. Van buiten lijkt het super goed te gaan, maar ja, ook bij mij viel dat regelmatig tegen. Wat zien mensen aan ‘mijn buitenkant’. Een rustige vrouw. Echtgenote van een rond-stuiterende ondernemer. Moeder van drie jongvolwassen kinderen. Iets met een erfenis van mijn ouders. Leuk huis, lekker leven. Altijd bezig zijn, project hier, baantje daar en dan ook nog als coach starten. En dit houd ik al jaren zo vol sinds mijn ouders zijn omgekomen.

Maar ik laat maar weinig zien wat er allemaal nog meer op mijn ‘canvas’ afspeelt. Je ‘hangt de vuile was niet buiten’. Dit merk ik bij veel ondernemers trouwens. Maar bij mij ging dat na verloop van tijd niet meer. Sparren binnen mijn gezin en met mijn broer en zus was niet meer voldoende. Ik ben hulp gaan inroepen van anderen. Fiscaal en financieel experts gevraagd. Maar af en toe ook iemand die mij mocht coachen. En dat hielp om weer vooruit te kunnen bewegen.

Hoewel het zo nu en dan zwaar was, heb ik er ook enorm veel van geleerd. De business-puzzel kan niet zo moeilijk zijn dat ik het niet kan ontrafelen. Ook op het gebied van relaties, verbindingen met anderen ben ik aardig op de proef gesteld.

Naast het harde ondernemen en alle gedoe die bij de afhandeling van ‘de ramp’ ben ik ook leuke dingen gaan doen. Eerst gewoon iets geks; een koksopleiding gevolgd omdat ik zo van lekker eten hou. Hierna een aantal interim- en advies-klussen ernaast gaan doen. Nadat ik steeds meer merkte dat het begeleiden van mensen mij goed af ging ben ik opleiding gaan volgen voor coach. Alle vooroordelen op coaching aan de kant en toch maar zelf als coach gestart. Heel veel verschillende mensen mogen coachen. Ook nog iets geprobeerd als docent/trainer. Maar de laatste jaren waren het steeds vaker ondernemers die bij mij aanklopte. En dit paste mij als een goede jas. Dus nu de keuze gemaakt. Al het andere zo veel mogelijk van ‘mijn canvas’ af, dit betekende bedrijven of onderdelen verkopen of afsluiten en met andere zaken en projecten stoppen. En nu; verder als ondernemerscoach (en nog wat ondernemen;)).